'' Ağlamak güzeldir süzüllürken yaşlar gözünden
Sakın utanma,
Ağlamak; öfke, delice nefret, doruklarda aşk
Doyumsuz sevinç....
.......
Ağlamak şu gelip geçici dünyada
her şeye rağmen var olmak demek...''
Her dinlediğimde bir kez daha hayran kaldığım Sezen Aksu'nun bu şarkısı o kadar güzel anlatıyor ki ağlamayı.Hayatta çoğu insanın yaşarken utandığı şey-ağlamak- aslında en insani ve en gerçek olabildiğimiz şeylerden biri.Hiçbir zaman tatmin edici bir açıklama bulamadığım gözyaşlarımızla ilgili o kadar çok soru var ki aklımda; bizdeki nasıl bir hormon, nasıl bir vücut hassasiyetiyse en duygusal olduğumuz anlarda akan o yaşaları hala çok garipsiyorum ve bununla birlikte o yaşlar yüzünden utanılmasını da çok saçma buluyorum.İnsan kendi gerçekliğinden nasıl utananilir ki!Nasıl olur da erkeklere ağlamanın güçsüzlük olduğu bu kadar sert ve alaycı bir şekilde dikte ettirilebilir!Erkekler ağlamazmış, bal gibi de ağlar.Hissedebilien herkes ağlar bu hayatta, asıl ağlamayı ayıp bulanlar utanmalı kendinden yaptıkları ve gizlemeyi tercih ettikleri şeyi aslında yaşadıkları ve yaşanılmasını da kabul etmedikleri için. Yaklaşık 4 ya da 5 sene evvel yaşadığım ya da yaşımın getirmiş olduğu bazı saçmalıklar yüzünden sık sık ağlıyordum.Bu belki bir savunm mekanizması, belki de bazıları için- o zamanlar bazen benim için de- güçsüzlük belirtisiydi.Çevremdekiler beni o kadar sık ağlarken görmeye başlamıştı ki bu giderek çirkin bir hal almaya başlamıştı.Sonra bir gün ben de kendi kendime söz verdim bir daha ağlamayacağıma dair.Bunu belli bir süre başardım da ; ama sonra çok saçma bir şey yaptığımı anladım ve kendime çok kızdım.Başkaları için kendimden, duygularımdan vazgeçmeyi göze almıştım.İşte o zamandan beri de kimin benim için ne düşündüğünü pek de önemsemiyorum.Kim için , ne için söz vermiştim ki ben!Eğer ağlayacak derecede yoğun hissediyorsam, niye bunu durdurayım ya da engellemeye çalışayım ki!Bana göre ağlamak en güzel, en özel yaşam belirtilerinden biri şarkıda da dendiği gibi.Erkek ya da kadın olmanın ölçütü de değildir ağlamak.Müzik kadar evrensel ve bana kalırsa hüznünü belirtmenin en naif biçimidir.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder