Müthiş bir karmaşanın içinden öylesine acı dolu seslerle çıkmaya çalıştı ki yerinden; tam kalkmaya çalıştığı anda biri onu çekti ve havaya savurdu . Düştüğü yerde öylece tavana bakakaldı; gözlerinden süzülen iki damla yaşı izledi durdu. Gittikleri yolu vardıkları yeri izledi. İzledi izlemesine de bir anda fark ettik ki kocaman bir gökyüzünün pamuk gibi bulutlarının içersinde hayatının en anlamlı anını yaşıyordu.Onlarca melek tepesinde dolasıyor en mükemmel şarkıları mırıldanıyorlardı. Kapattı gözlerini , hiç bitmemesini istediği müziğin elbet sonunun geleceğini düşünerek. Sonra birden ayaklandı ve sonsuz bir boşlukta kendinden gecercesine dans etmeye başladı. Korkuyordu gözlerini açmaya; ya uyanırsa ya kaybolursa her şey diye. Tüm bunları düşünürken birden bir şey çekti çıkardı onu o andan. Daha ne olduğunu anlamadan bir de baktı ki kocaman bir gökkuşağının tam da ortasında duruyordu. Yürümeye başladı o müthiş renklere doğru ; ama attığı her adım biraz daha uzaklaştırıyordu onu renklerden. Bu sefer hızlanmaya başladı yakalamak için gökkuşağını; iyice hızlandı ve koşmaya başladı. Ama nafile... Bir türlü yakalayamıyordu. Sonra kocaman bir boşluğa düştü birden. Düştüğü yerin ıssız , uçsuz bucazsız bir nehir olduğunu anlaması uzun sürmedi. Eski bir kayıkla nehrin ortasında bir başınaydı. Huzurlu bir sessizlik vardı etrafta ;ama kimselerin olmaması içten içe ürkütücüydü de. Kürekleri alıp ilerlemeye başladı kayıkla. Sonsuz bir boşlukta kürek sallıyordu. Bir silüet belirdi birden tam karşısında. Anlamaya çalıştı kim olduğunu ; ama bulamadı maalesef. Artık iyiden iyiye sıkılmaya başlamıştı nasıl bir yerdeydi, neden böyle bir anın içinde gidiyordu anlam veremiyordu. Tüm bu belirsizliklerin içinden çekip çıkarılmak istiyordu ama bunu yapabilcek biri etrafta yoktu. Öylece savrulup duruyordu. Rüzgar nereye eserse, birileri nereye çekerse onu kapılıp gidiyordu.....
...
Kafasındaki tüm karmaşayla birden açıldı gözleri. Karşısında gördüğü tek şey çok güzel bir melekti.Hem de ona şarkılar söyleyenlerden biriydi. Bakışları ve verdiği huzur onu sakinleştirebilen tek şeydi. İşte o zamn anladı ki hayatının başıyla sonu aynı. Bu hayatta tek bir kalp vardı onun için o da hep yanında ve kalbinin en derinlerindeydi....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder