Concha Buika

Kaybolduğumuzu düşünürüz bazen. Ne yapacağımızı bilmez, aylak aylak yaşarız bazı anlar. Ya da küçücük bir şey beklemediğimiz bir acı verir bize ; kağıt kesiği gibi. O beklenmedik acıları, anlık sızıları dindirmenin de çaresi bulunamaz bazen. Tek tedavi beklemek olur. Gözlerimizi kapatıp bir an önce acımızın dinmesini bekleriz ama beklenen o an bir türlü gelemez. İşte böyle zamanlar da yapılabilecek en iyi şey başka şeyle meşgul olmaktır. Mesela müzik dinlemek, şarkı söylemek, dans etmek, film seyretmek, alışveriş yapmak ve bunun gibi bir sürü şey. Benim en iyi meşguliyetim müzik dinlemek; aslında Buika'yı dinlemek. Daha önce dinlediğim kimseye benzemeyen pürüzsüz ve onlarca renge sahip olan bu kadın benim bütün yorgunluklarımı alabiliyor.
Müthiş bir ses, inanılmaz bir duygu ve buram buram İspanya... İnsanı dinlediği ilk saniye etkileyen buğulu bir ses. Hüzünlenildiğinde içinizde müthiş renkler yaratabilecek şarkılarıyla , benim büyük bir hayranı olduğum kadın. Sürgün edilen bir ailenin 5 çocuğundan biri ve hayatının tamamı müzikle dolu. Dilini anlamasanız da içinizde bir yerlere illaki dokunabilecek biri. Caz ve flamenkonun birleştiği ve ortaya müthiş bir müziğin doğduğu yerde şarkı söyleyen bir amazon.
Sesindeki buğu beni her zaman çok derinlerden bir yerden yakalamış ve şarkı bitene kadar bırakmamıştır. Büyük bir İspanya hayranı olarak ve Buika nın İstanbul konserini kaçırmış hayırsız bir dinleyici olarak gerçekten şu an çok üzgünüm.İleriki zamanlar için tek isteğim Buika'yı kendi ülkemde doya doya dinleyebilmek.Son olarak söyleyebileceğim tek şey herkesin kesinlikle dinlemesi ve yaşaması gereken bir ses...